Au pair.

Cześć, cześć, cześć ! 

Wybaczcie, że tak długo nie pisałam. Mogłabym zarzucić Was milionami wymówek, aczkolwiek jest to raczej zbędne. Tak czy siak, jestem tu z powrotem i dzisiaj chcę Wam opowiedzieć co nieco na temat mojego wyjazdu do Anglii, o którym wspomniałam Wam w ostatnim poście. 

Tak więc postanowiłam zostać au pair. Polega to na tym, iż wyjeżdżam do angielskiej rodziny ( w moim przypadku, bowiem można wyjechać tak naprawdę wszędzie ! ), będę z nimi mieszkać, a w zamian za to opiekować się ich dziećmi. Jest to moim zdaniem świetna sprawa, bowiem mogę poznać nową kulturę, podszkolić język, zwiedzić trochę świata i po prostu spełnić swoje marzenia. 

Osobiście trafiłam na świetną rodzinkę. Opiekować będę się jedynie dziewięcioletnią dziewczynkę, co jest mi jak najbardziej na rękę, bowiem mam siostrę niemalże w tym samym wieku, co oznacza, że mam dość duże doświadczenie. Zaskakujące jest dla mnie to, że moim perfect match była już pierwsza rodzinka z jaką rozmawiałam ! Początkowo zastanawiałam się, czy nie zrezygnować, bo sądziłam, że to niemożliwe, bym tak szybko trafiła na tak świetną rodzinę ! Rodzice bardzo chcieli, by ich au pair była Polką, bowiem wcześniej mieli już dwie Polski i byli zadowoleni. Dowiedziałam się, że jedna z nich została u nich aż na trzy lata, co samo w sobie mówi bardzo dobrze o rodzince. Bo przecież gdyby było źle, nikt nie zechciałby przedłużyć o kolejny rok, nie mówiąc już o dwóch latach. Później porozmawiałam również z ich obecną au pair, która powiedziała mi, jak to wszystko wygląda z jej strony i podjęłam decyzję. 

Pracować będę 6 godzin dziennie. Będę musiała wstawać rano o 6:30, odprowadzić dziewczynkę do szkoły na 8:45 ( o ile się nie mylę ) i do godziny 15:30 mam czas wolny. Następnie odbieram ją ze szkoły i do godziny 18:30 spędzam z nią czas, dopóki rodzice nie wrócą z pracy. Dostawać będę za to 90$, chyba że będą potrzebowali babysitting albo będą wakacje, to stawka jest wyższa. Będę musiała przygotowywać jej posiłki i pomagać w lekcjach, to właściwie wszystko, bowiem ma ona wielu przyjaciół i zazwyczaj popołudnia spędza z nimi, więc jak widać, nie napracuję się za bardzo. Każdy wieczór oraz weekend mam wolny. Do dyspozycji mam własny pokój i łazienkę, ponadto mają wolny pokój gościnny i nie mają nic przeciwko, abym zapraszała do siebie znajomych czy rodzinę. 

Jedynym minusem jest to, że będę mieszkała w naprawdę małym miasteczku niemalże wsi (Copthorne). Szczerze mówiąc, to najbardziej mnie odpycha. Jednakże do Londynu będę mieć około 40minut drogi oraz do Brington około godzinkę, więc w weekendy będę miała robić. Ponadto 8/10mil od mojej wsi są dwa większe miasteczka, gdzie jest Polish Shop i siłownia, więc..jestem zadowolona. Może ostatecznie ta lokalizacja wcale nie będzie taka zła. 

Jestem strasznie podekscytowana, bowiem mój przyjaciel z UK, którego poznałam we Francji dwa lata temu na wakacjach, obiecał, że się spotkamy nie raz i już na samym początku mnie odwiedzi, więc nie będę czuła się aż tak samotna. 

Bo właśnie tego się boję najbardziej. Jestem bardzo zżyta z rodziną i jestem przekonana, że będę homesick. Aczkolwiek w końcu muszę zacząć swoje życie, a loty do Polski wcale nie są takie drogie, więc w każdej chwili mogę przylecieć na weekend. 

Oo tak, żebym jeszcze tylko nie bała się latać samolotami ! Nigdy w życiu nie leciałam samolotem i tak oto 4 czerwca nadejdzie ten dzień, gdy będę musiała przeżyć swój pierwszy raz ! Szczerze mówiąc, wieczorami gdy o tym myślę, dostaję ataków paniki. Dosłownie. Przeraża mnie ! Aczkolwiek no cóż, samoloty to podobno najbezpieczniejsze środki transportu. 

To na tyle. Uwierzcie mi, że jak wyjadę, będę Wam relacjonować dokładnie wszystko, bo chcę się z Wami podzielić moją przygodą, a ponadto moja rodzina też na pewno chciałaby wiedzieć wszystko dokładnie, więc również będą czytać. W końcu dostaną link do mojego bloga, haha. 

Teraz staram się spędzać jak najwięcej czasu z rodziną i przyjaciółmi. Muszę jeszcze zakupić wiele rzeczy, ale najpierw matura ! Został mi tydzień i jeden dzień do pierwszego egzaminu. Mam nadzieję, że dam radę. Trzymajcie za mnie kciuki !

Zamierzałam ostatnio zrobić Wam haul zakupowy, aczkolwiek ostatecznie zrezygnowałam z tego pomysłu. Nie byłam również na żadnej sesji, dlatego wrzucam kilka selfie z nocki z moją koleżanką Shanice ( tak, to jej imię). 

Do napisania, bye ! <3
Ach, jeśli macie do mnie jakieś pytanie dotyczące wyjazdu lub czegokolwiek innego, zapraszam Was na ASKA.